تفکر مثبت و مدی تیشن
هنگامی که سطح دریا و یا برکه ای ارام و ساکن باشد شخص قادر است کف ان را به وضوح مشاهده کند . اما هنگامی که سطح اب متلاطم باشد مقدور نیست . همین حالت هنگامی ذهن ارام باشد صدق میکند. یعنی موقعی که ذهن بدون فکر و اندیشه باشد شما قادر خواهید بود خود را مشاهده کنید. این پدیده یوگا نامیده میشود. ما از دو راه قادر خواهیم بود که امواج تلاطم روان و ذهن خود را کنترل کنیم : طوست تمرکز فکر هم درونی و هم بیرونی.
درونی: در این روش ما بر روی خود یا اگاهی من هستم تمرکز میکنیم. بیرونی: در این روش ما بر روی هر چیز دیگر به جز خود یا من هستم تمرکز میکنیم. هنگامی که ما اشیایی را بر میداریم نظیر چوب گلف برای ضربه زدن به توپ و انداختن ان در سوراخ تمرکز میکنیم به عبارت بهتر افکار دیگر در ذهنمان متوقف میکنیم. هنگامی که تمرکز کامل حاصل میشود حس میکنیم که بازی را بهتر انجام میدهیم. در اینجاست که احساس خوشایندی داریم. البته نه به خواطر این که توپ را در هجده بار درون سوراخ انداخته ایم بلکه به خواطر این که به تمرکز کامل رسیده ایم (به تعداد هجده بار) و در ان موقع تمام نگرانی ها و مسائل در نظرمان ناپدید میشود. توانایی ذهن در کسب تمرکز برای همگان امکان پذیر میباشد و هیچ چیز غیر طبیعی در ان وجود ندارد. مدی تیشن چیزی نیست که یک یوگی ان را به شما تعلیم بدهد شما خود می بایست توانایی دور کردن افکار و اندیشه ها را داشته باشید. (البته با تمرین زیاد) . تنها تفاوت مدی تیشن و این روش(تمرکز مثبت) در این است که ما تمرکز فکر بر روی اشیای خارجی را یاد می گیریم. هنگامی که ما وارد تمرکز کامل میشویم گذشت زمان را احساس نمیکنیم . درست مانند اینکه زمان متوقف شده است. هنگامی که ذهن در تمرکز است هیچ زمانی وجود ندارد . زمان چیزی نیست اما یک تعدیل در ذهن است . زمان لحظه ها و تمام مشاهدات خارجی همگی ساخته و پرداخته ذهن میباشند. تمام خوشیهایی که به وسیله ذهن به ان میرسیم موقتی و زود گذر هستند. برای دستیابی به ارامش واقعی و شادمانی ابدی ابتدا می بایست بدانیم که چه طور ذهن اسوده می گردد. چه طور تمرکز کنیم و چگونه به ان سوی ذهن و اندیشه نفوذ کنیم. با تمرکز بر روی خود و درون ما به تمرکز کامل و عمیق ناعل خواهیم شد. این ماهیت مدی تیشن است. تکنیک های مدی تیشن مدی تیشن پدیده ای است که نمی توان ان را توصیف کرد درست مانند این که بخواهیم برای شخص نابینایی رنگها را توضیح دهیم. تمامی پدیده های معمولی محدود به زمان و لحظه میباشند (اشاره به مادی بودن) اگاهی و درک عادی ما بالاتر از این نیست به عبارت بهتر محدود به زمان و مکان می باشد. عوامل مادب یا معیار گذشته حال و اینده برسی میشوند این معیار در موارد و عوامل فوق طبیعی صدق نمیکند. در حقیقت مقوله زمان برای مواردی که همیشگی و پایدار نیستند غیر واقعی می باشند. نگاهی اجمالی به زمان ها میکنیم. حال: واحدی کوچک و غیر قابل اندازه گیری و زود گذر که قادر به فهم ان نیستیم. گذشته و اینده:هیچ کدام در زمان حال وجود ندارند. ما در خیال و وهم به سر میبریم. حالت مدی تیشن فرا تر از تمام این محدودیت هاست و در ان گذشته و اینده وجود ندارد. تنها من هستم در حالت ابدی وجود دارد . این حالت فقط زمانی میسر می شود که تمامی تعدیلات روانی متوقف و ساکن میشوند . اولین مشخصه و خصوصیاتی را که ما می توانیم برای ان شحر دهیم عبارتند از: خواب عمیق که در ان زمان و لحظه وجود ندارد . هر چند که مدی تیشن با خواب عمیق تفاوت دارد . ولی باعث تغییرات در روان میشود . با کنترل و متوقف کردن نواسانات فکری مدی تیشن ارامش روانی را در پی دارد . از نقطه نظر فیزیکی مدی تیشن به طولانی شدن مرحله انابولیک (سازندگی بدن) کمک میکند.از لحاظ رشد و ترمیم و همچنین باعث کاهش کاتابولیک(سوخت) و مرحله زوال می گردد. به طور معمولی مرحله انابولیک سا سن هجده سال میباشد از هجده تا بیست و پنج سالگی مرحله تعادل ان بوده و از سی و پنج سالگی به بعد مرحله کاتابولیک اغاز میگردد. مدی تیشن کاهش چشم گیری در تنزل کاتابولیک دارد. هر یک از سلول ها دارای اگاهی گروهی و انفرادی می باشد. هنگامی که اندیشه ها و امیال در بدن نفوذ می کنند سلول ها فعال میشوند و جسم اغلب از درخواست گروه اطاعت میکند . از نظر علمی ثابت شده که اندیشه های مثبت نتایج مثبتی را در سلولها به همراه دارد. همان طور که مدی تیشن باعث تفکر مثبت ذهن می شود همچنین در باز سازی سلول ها و به تخیر انداختن زوال انها تثیر چشمگیری دارد. چیز زیادی در مورد اموزش مدی تیشن نمی توان گفت.همان طور که نمیتوان برای اوزش خواب چیزی عنوان کرد. هر دو از شرایط متشابهی بر خوردارند . اصول و نکاتی برای تکنیکهای مدی تیشن وجود دارد که همواره انها را به یاد داشته باشیم . چهارده نکته برای مدی تیشن نظم در محل و زمان تمرین اهمیت به سزایی دارد.وقتی که شرایط (زمان و مکان) منظم باشد ذهن به ارامی با حد اقل تاخیر فعال میشود.به عبارت بهتر همیشه سعی کنید مدی تیشن را در یک ساعت به خصوصی از روز و در یک نقطه مشخص انجام دهید. بهترین زمان از نظر موثر بودن صبح زود و غروب است.یعنی هنگامی که اتمسفر اکنده از نیروی روحی زیادی است.چنان چه زمان هایی که ذکر شد برای شما مقدور نبود ساعتی را انتخواب نمایید که مصادف با فعالیت های روزانه نماشد.و زمانی باشد که ذهن اماده ارامش است.من همیشه این تمرین را بعد از اذان صبح انجام می دهم. حدالمقدور اتاق جدا گانه برای مدی تیشن داشته باشید.با تکرار مدی تیشن امواج نیرومندی در ان محل به وجود می اید.همچنین فضای ارامش و خلوص می بایست احساس شود در همین نشستن سعی کنید رو به جهت شرق یا شمال قرار بگیرید تا از فواید نیروهای مغناتیسی بهره مند گردید.به حالت ازاد و ثابت بنشینید حالت نشست می بایست حالت لوتوس (نیلوفر) باشد . ستون فقرات گردن کاملا عمود بوده و هیچ گونه فشاری بر ان وارد نشود. قبل از شروع مغزتان دستور بدهید که به مدت معینی(از نظر زمانی) ارام باشد. گذشته حال و اینده را فراموش کند. اگاهانه تنفس را منظم کنید به مدت پنج دقیقه تنفس شکمی را انجام دهید تا هوای باز به مغزتان برسد.پس به طور تدریجی مغز را اسوده کنید تنفس (دم و بازدم) را هماهنگ کنید سه ثانیه دم و سه ثانیه باز دم . با منظم کردن عمل تنفس جریان پرانا و نیروی حیاتی منظم می شود. در ابتدا اجازه دهید که فکرتان منحرف شود بدین ترتیب زهنتان به موارد گوناگونی مشقول میشود و اما باخره تمرکز خواهید یافت. برای ساکن شدن ذهن به خودتان فشار نیاورید زیرا با این عمل امواج مغزی افزایش یافته و مدی تیشن به تاخیر می افتد. یک نقطه کنونی برای استراحت ذهن انتخاب کنید . اشخاصی که به طور ذاتی عقلانی (ذهنی)هستند می توانند برای این منظور اجناچاکرا را که محلی است بین دو ابرو انتخاب نمایید. برای بقیه اشخاص (اشخاصی که تحریک پذیر و هیجانی هستند) استفاده اناهاتا یا چاکرای قلب توصیه میشود هرگز این نقطه را تغییر ندهند. بر روی اشیای بیرنگ و خنثی تمرکز نموده و پس از بستن چشمها ان شی را تصور کنید.اگر مانترا استفاده میکنید ان را در روان خود تکرار و تنفس هماهنگ نمایید.چنانچه مانترای مشخص ندارید از کلمه (حق)و(هو) استفاده نمایید.اگر چه هر چه ان را تکرار نمایید نیرومند است به شرط این که ان را از دل و جان بگویید.چنانچه شخص دوچار خواب الودگی شد مانترا را با صدای بلند تکرار کند. تکرار باعث خلوص و پاکی اندیشه خواهد شد.در صورتی که امواج صوتی با امواج مغز همراه بوده این عمل بدون اگاهی از معنای ان باشد.تکرار لفظی از طریق تکرار رهنی و روانی به زبان تله پاتیک پیشرفت خواهد نمود. و در انجاست که اندیشه پاک خواهد شد. با تمرین مدی تیشن دوگانگی از بین رفته و سامادهی و خود برتر جانشین خواهد شد . با ادامه ان دیگر بی حوصله و بی تاب نخواهید شد. در سامادهی شخص در حالتی از خوشی و سعادت به سر میبرد که اگاهی شخص اگاه و دانسته ها همگی به یک مورد اطلاق می شود و در اینجاست که خود برتر به وجود می اید . اگر روزی نیم ساعت عمل مدی تیشن را انجام دهید قادر خواهید بود به زندگی با قدرت روحی و ارامش بیشتری بنگرید. مدی تیبشن عبارت است از : برترین نیروی درونی و داروی ارامش بخش اعصاب . در هنگام مدی تیشن الهی ازادانه به جریان افتاده و بر روی ذهن و اعصاب اندامکهای حسی و جسم تعثیر مثبت می گذارد.مدی تیشن دریچه ای را برروی درک مستقیم دانش و معرفت قلمرو سعادت ابدی باز خواهد نمود. بدین ترتیب ذهن اسوده و ارام خواهد شد.
برگرفته از سایت: تفکر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر